Kasiyahan sa Pag-alala

Aug. 29, 2007, 11:17 pm

Gabi na at hindi pa ako natutulog.

Feeling na walang pasok ako bukas pero meron talaga at 7am pa.

Natutuwa lang ako sa araw na ito dahil marami akong bagay na naaalala.

Mga bagay na hindi ko inakalang nangyari sa'kin noon at hindi ako nagsisisi na nangyari nga sa akin ang mga bagay na iyon.
Tulad na lamang nitong mga blog post ko.

Habang binabasa ko isa-isa ang mga posts ko dati, biglang pumasok sa isip ko, "Napaka-makata ko pala dati at talagang nilalabas ko ang mga saloobin ko sa pamamagitan ng pagsususlat."

Inaamin ko, hindi ako mahilig magsulat at bumuo ng mga bagay katulad nito. Ngunit wala na akong mapaglagyan ng aking mga nararamdaman, kaya naman naisipan kong sumulat sa mga impormal na lathalain, gaya nito.

Isang bagay lamang na ayaw ko ng maalala pa muli, at hindi ako nasisiyahan sa nangyaring iyon.

Petsa: Pebrero 10, 2007

Hindi ko alam kung anong nangyari sa'kin at bakit sinakluban ako ng langit, lupa, impyerno (im, im, impyerno...saksak puso tulo ang dugo... hehe) at purgatoryo. Tila may masamang kaluluwa ang sumapi sa akin at nawala ako sa katinuan ng aking isipan.

Ang hirap ipaliwanag.

Halos hindi ko makilala ang aking sarili ng mga panahon na iyon.

Sino nga ba ako?
Anong ginagawa ko dito?
Sino ka? Kilala ba kita?

Naging magulo sa akin ang lahat.

Walang makita.

Walang maramdaman.

Manhid.

Sino nga ba 'sya para gawin sa akin ang bagay na iyon?!

Ano ba tingin nya sa sarili nya, Diyos?


...Tama na nga, mawala pa'ko sa sarili ko.

Siguro, ang natutunan ko sa pangyayaring iyon:

Huwag na huwag kang magtatanong ng hindi sa ayon.

Think before you speak.

Feeling ang daling gawin, pero 'wag ka, napakahirap yan tuparin.

Magandang gabi at sana makatulog tayo ng mahimbing!

"Lagi akong umaasang babalik ka..."

Gulo

a mirror blog from friendster blogs

Maraming mga bagay na gumugulo sa aking isipan ngayon. Unahin ko na siguro ang Acads.

Grabe talaga ang hirap na dulot ng mga Acads ko ngayon, hindi ko alam kung mabubuhay pa ako bukas, sa susunod na bukas, o sa susunod na susunod na bukas. Alam kong mahiirap maging estudyante, pero sa kabila ng kahirapang ito may isang liwanag naman ang sasalubong sa'yo sa huli (Ano, napaka-shiny na tres o singko? >_<)

Ikalawa, pera.

Teka nga muna, matanong ko, sino dito ang hindi inisip ang mga nagstos niya para sa araw na ito? Kapag may sumagot ng hindi, babatukan ko, pramis!

Paggising mo pa lang, hula ko, yan na kagad iniisip natin. Hindi nga naman talaga maiiwasan dahil parte na ito ng ating pang-araw-araw na gawain. Load mo sa cellphone? Baon mo para sa school? Photocopy ng mga readings mo? Pamasahe mo pagpunta at pag-uwi? Panlibre mo sa syota mo? Blow-out mo dahil bday mo ngayon? Gagastusin mo para sa lunch, merienda, merienda, meienda, merienda...? Contribution sa kung anu-anong projects? Pang-internet mo mamaya? Pambayad mo sa utang mo (sa Bumbay)? Mga achochochocho na kailangan sa school? Mga coloring materials para sa isang subject na hindi naman art stud? Mga photocopy ng mga leakage ng exam? Pambili mo ng pampaganda? Mga luho mo na hindi mo mapigilan? Pasalubong mo sa bahay (na akala nila sa kung anong probinsya ka galing pero 3 sakay ka lang mula sa bahay niyo)? Mga echebureche niyo sa org mo? At higit sa lahat, mga kailangan mo sa pang-araw-araw na kabuhayan?

LAHAT yan kaakibat ay pera. Kaya nga naman todo ako sa pagpoproblema sa pesteng bagay na iyan na sana hindi na lang naimbento. Mahirap talaga kapag naghihirap kayo sa buhay, todo kontrol sa paglabas ng pera at hindi ka makakabili ng mga bagay na gusto mo. Pero ano pa nga bang magagawa ko, nandyan na yan eh. Tanggapin na lang ang katotohanan.

Ikatlo, ayoko ng sabihin 'to kasi mababaw lang naman. Basta, tungkol lang ito sa panloob na aspeto ng aking buhay na hindi na kailangan pang maungkat pa. Sapat na ang pagpapaliwanag ko dito. Sana ay maintindihan ninyo.

Ayun, good luck na lang a buhay ko at buhay niyo.

Sana buhay pa tayo bukas!

---Nikz---

Kamust ka na?

a mirror blog from friendster blogs

1:24am

Kamusta ka na nga ba?

Buhay ka pa ba?

Alam mo may mga bagay akong gustong i-kwento sa'yo...napakaraming bagay.

Paano ko nga ba sisimulan?

Ang hirap eh, dahil yung ibang bagay hindi kayang sabihin.

Pa'no nga ba?

Ayan, nahihiya na'ko

Ah basta ganun na yun!

Alam mo ba may gusto akong sabihin sa'yo pero nahihiya ako... ^_^

Malalaman mo kapag pwede na...

Isang Kwento

a mirror blog from friendster blogs

1:10am

Madaling-araw na at gising pa rin ako.
Medyo inaantok pero ayaw ko pang matulog. Maraming bagay ang gumagambala sa aking isipan ngayon.
Iniisip ko na dito ko sana maipahayag ang mga bagay na iyon.

Ano nga ba ang nakaraan?

Matagal-tagal na panahon na rin ang lumipas 'nung huli akong sumulat (?) dito.
Iyon pa ang mga panahon na kung saan masayang-masaya pa'ko sa buhay ko na tipong pwede na'ko mamatay dahil kuntento na'ko.

Ngunit, hindi doon natatapos ang lahat.

Minsan talaga ang buhay nasa taas o kaya'y minsan nasa ibaba.

Matapos lahat ng mga masasayang araw ng buhay ko, nagbago ang lahat.
Hindi ko akalain na sa isang iglap lang mawawala lahat ng mga bagay na pinagbuhusan ko ng oras at panahon.

Bigla-biglang nawawala (singing kisapmata)...

Sabi niya hindi niya ako iiwan, pero nasaan na ba'ko ngayon? Nag-iisa na'ko ngayon!

May mga bagay talagang mahirap ipaliwanag ng sa salita lamang.
May mga bagay na sadyang hindi na kailangan ng dahilan upang luminaw.

...minsan, sa mga bagay na ito, nagiging magulo ang buhay mo.

Sa'n na nga ba ako patungo? Hindi ko rin alam, marahil wala na ring dahilang upang magpatuloy.

Iniwan ka niya ng walang sapat na dahilan, malamang uusad ka din sa buhay mo ng walang dahilan.

Isang kasinungalingan. Alam ko, makakayanan ko 'to, uusad ako sa aking buhay nang may sapat na dahilan. Babaguhin ko ano man ang nangyari sa nakaraan ko, magiging ganap na tao ako, at hindi ako tutulad sa kaniya na isang malaking duwag.

Duwag harapin ang katotohanan...pilit tinatakasan at huli di'y 'sya rin ang hahabulin.

Sawa na'kong maghintay, kailangan ko ng magpaalam sa isang yugto ng aking buhay.
Sisimulan ko uli ang yugtong nagwakas...ngayon, makikita n'yo na.

Lalaban ako hanggang sa huli...

dahil alam kong kaya ko!